Oktober

Mis ik nog?

Missen (werkwoord) :

Vervoegingen: miste (verl. Tijd enkelv.) heeft gemist (volt. deelw.)

1)     Het nare gevoel hebben dat je iets of iemand niet (meer) hebt Voorbeelden: ‘ik mis mijn overleden vrouw nog iedere dag’. ‘We telden ze na en we misten er één’. ‘Iemand of iets kunnen missen als kiespijn’.

2)     Niet op tijd bereiken of niet raken Voorbeelden: ‘de bus missen’. ‘Hij gooide een steen maar miste gelukkig’.

Ik zocht de betekenis van het werkwoord ‘missen’ maar eens op. Het zal aan de maand oktober kunnen liggen, ik heb verwarrende gevoelens. Het kan ook aan het aantal jaren liggen. TIEN jaren zijn we verder. TIEN jaren zonder onze prachtige lieve leuke Milou. Gelukkig kan ik haar lach nog horen en weet ik hoe haar stem klonk. Daar hoef ik de filmpjes niet voor terug te kijken. Ik voel Milou nog heel dichtbij. Daarom wil ik die TIEN jaar niet. ‘Hoe lang is het geleden?’. Dan moet ik als antwoord TIEN jaar geven. Vreselijk vind ik dat.

Toch vraag ik me de laatste weken af of ik Milou nog mis. Ben ik inmiddels aan het leven zonder Milou gewend geraakt? Voel ik nog altijd een gat als we met het gezin bij elkaar zijn? Heb ik het nare gevoel dat ik iemand mis? Enge vragen zijn dat.

TIEN jaren; als ik kinderen van 10 zie, zijn dat piepjonge volwassen mensjes. Onze kinderen zijn volwassen en staan stevig en heerlijk in het leven. Veel is nog hetzelfde, nog meer is er anders. Ik heb een nieuwe baan. Ik ben oprecht gelukkig en als ik dans, dans ik echt. Mis ik dan Milou?

Op onverwachte momenten heb ik verdriet. De tranen zitten hoog en de pijn in mijn hart steekt als een bot kartelmes. Milou, zo ziek. Milou, nooit meer. Zou dat dan het ‘nare gevoel zijn dat je iemand niet (meer) hebt’?. Naar…  Deze betekenis van het werkwoord ‘missen’ is zeker niet bedacht door een lotgenoot. Natuurlijk wel: IK MIS MILOU GRUWELIJK!!!!. Het voelt alleen zo anders.

Ik ga de tuin maar in en kijk naar mijn spiegelbeeld: Hallo oktober!

Hellen

Oktober, mijn spiegelbeeld

Kusje van Milou

Laatst kreeg ik van Milou een kusje op mijn neus. Althans, zo voelde het. Ik liep op een mooie dag in de tuin. Onze tuin, waar ik zo graag ben. Een vlinder bracht dat kusje door zacht, heel even op mijn neus te landen. “Hé Milou, ben je daar? Kusje terug”, fluisterde ik terwijl ik de prachtige vlinder nakeek.

Omdat het zo voelde, wilde ik geloven dat het een teken van Milou was. Ik wílde het geloven, ik geloof eigenlijk dat het niet kan. Het idee dat Milou ergens is en de vlinder naar mij stuurt. Het is een mooie gedachte en het gaf me een lief gevoel. Toch lijkt het me onmogelijk dat deze vlinder in opdracht van Milou mij een kusje kwam brengen. Dat is mijn rationele gedachte die later volgde. Onze tuin staat vol met vlinderstruiken en bloemen. Vlinders vinden het een eldorado en fladderen vrolijk rond.

Veel mensen krijgen signalen en tekens van overleden dierbaren. Op het moment dat het voor jou zo voelt is het fijn en altijd goed. Niemand weet of het echt zo werkt, erin geloven geeft liefde en kracht. Juist op momenten als je het nodig hebt.

Lieke Marsman is schrijver, filosoof en Dichter des Vaderlands. Lieke is ongeneeslijk ziek. Ik zapte naar ‘Zomergasten’, Lieke vertelde op dat moment over tekens vanuit het hiernamaals. Ze is op zoek naar signalen en wil weten hoe zij later tekens door kan geven. Is het dan ook geen toeval dat ik precies op dat moment overschakelde naar het programma omdat ik de laatste tijd veel nadenk over dit onderwerp? In ieder geval luisterde ik vol interesse. Filosoof Lieke is er ook nog niet zeker van. Misschien moet ik er maar niet over nadenken. Gewoon ontvangen.

Gisteren fietste ik naar huis en werd pijnlijk aangetikt door één of andere grote horzel. Ik wil niet weten van wie dit een teken was…

Hellen💋

17 augustus 2022

27

Vandaag is mijn zusje jarig. 27 jaar geleden werd ze 27. Een dag voor die verjaardag werden Milou en Jordi geboren. Jordi werd dus gister 27. Milou zou 27 geworden zijn. Ik weet het, het heeft geen zin om te denken ‘hoe zou het zijn als…’. En toch gebeurt dat automatisch in mijn hoofd. Ik kijk naar Jordi en zie een volwassen mooie man met sterke armen. Als ik aan Milou denk zie ik haar 17-jarige prachtige gezicht voor me en dan stopt het. Haar leven is gestopt.

Het is bijna tien jaar later. Milou’s gezin heeft het goed, met elkaar, in hun werk en studie en in hun sfeervolle huizen. En toch, het grote gat dat Milou achterliet kan nooit gevuld worden. Misschien willen we dat ook niet echt. Na tien jaar weet ik nog steeds niet hoe rouwen en ‘verwerken’ moet.       
Ook vieren we het leven. Hellen heeft een zonnige verjaardag. Twee weken geleden dansten Hellen en ik samen in de Vest terwijl meisjes van onze leeftijd op het podium de hits van Abba zongen. Dancing Queen kwam als toegift. We hebben dus lang op dit voor ons gevoelige nummer moeten wachten en toch bleven we dansen.  
Morgen gaan we samen naar Stef Bos in Carré. Zijn programma heet ‘Dit is nu later’. En ja, dit is nu later, tussen de liefde en de leegte…

Ilanda

29 juni 2022

Voetbal verbindt

AJAX-Heerenveen, de kampioenswedstrijd van dit seizoen wordt gespeeld terwijl ik dit schrijf. Ajax staat inmiddels 3-0 voor, het gaat ze lukken. De spanning is eraf. We kijken graag voetbal. Ik vind het gezellig als ik samen met mijn mannen kijk. Als zij in het stadion zijn, kijk ik alleen. Net hoe belangrijk de wedstrijd is. Onze meiden zijn opgegroeid met voetbal. Ze kijken wel of niet.

Ik denk terug aan een andere kampioenswedstrijd van AJAX in 2011. Jordi en Emiel waren in het stadion, ik keek toen niet alleen. Milou had heel wat vrienden uitgenodigd. Vrienden die Ajacied zijn. Onze grote hoekbank zat vol met zwetende jongelui. Het was op een warme zondagmiddag en de wedstrijd was heel spannend. Ik ben niet goed in het onthouden van uitslagen en tegenstanders, ik kan me vaak wel mijn gevoel herinneren. Het was enorm gezellig en de ontlading was uitbundig na de overwinning. (FC Twente 3-1, ik heb het even opgezocht). Chantal herinnert zich deze dag ook nog goed. Als klein meisje tussen al die juichende jongens. Chantal juichte het luidst. We bakten hamburgers en patat. Wat een feest. Milou als stralend middelpunt tussen haar vrienden. Ik kan nog genieten van hoe we toen genoten🤪.

Vorige maand waren Emiel en ik op Gran Canaria. In de sportbar keken we AJAX-Sparta en later in de week naar de wedstrijden van PSV en Feyenoord in de Conference League. We keken met een echte Feyenoord supporter. Allard was enorm gespannen. Feyenoord scoorde en won de wedstrijd. Wij waren blij voor het Nederlandse voetbal en voor hem. Na met Emiel allerlei uitslagen en spelers van tientallen jaren gecontroleerd te hebben, raakten we in gesprek over andere serieuze onderwerpen 😉. Allard vroeg ons hoeveel kinderen wij hebben. "Vier", antwoordde ik. Het was geen oppervlakkig kroeggesprekje. Allard was echt geïnteresseerd en was benieuwd of het zonen en/of dochters zijn. "Een zoon en drie dochters". Ik had het erbij kunnen laten. Dat deed ik niet toen hij naar de leeftijden vroeg. "Jordi 26, Laura 24 en Chantal 21. Ik vertelde dat onze Milou niet ouder dan 17 mocht worden. Allard was even stil. "Verstond ik het goed dat haar naam Milou is? Ons dochtertje heet ook Milou..." Het was een heel bijzonder moment. Kleine Milou van drie jaar. Milou is inderdaad een populaire naam bij de jonge generatie. Vaak hoor ik ouders roepen : "Milou!". Het is meestal pijnlijk confronterend. Toch zei ik: "Blijf de naam Milou vaak noemen!".

Via social media feliciteerde ik Allard met het behalen van de finale van de Conference League. Toen wij in de Kees Kist lounge van AZ stonden stuurde hij mij namens Feyenoord een DM:  De penalty tegen PSV is graag gedaan🙃.

En AJAX is weer kampioen! 

Hellen 

11 mei 2022

Geloven in wonderen

Liefste grote zus,

Soms dan hoop ik op een wonder. Beeld ik me in dat jij ineens voor de deur staat, aanschuift aan tafel of gewoon aan komt fietsen. 

Vrijdag ben ik gestart met de serie Manifest. Het gaat over een vliegtuig dat vermist raakt en de passagiers na 5 jaar uit het niets toch terugkomen. De passagiers zelf zijn nog precies hetzelfde en hebben het gevoel maar een paar uur weg te zijn geweest. Ik weet het, iets wat alleen in films en series gebeurt ;)

En toch, bij elke aflevering die ik zie, voel ik ineens weer de hoop. De hoop van 10 jaar geleden. De hoop die ik achteraf weleens vervloekt heb, omdat ik niet inzag hoe slecht het met je ging en dat een slechte afloop een van de mogelijkheden was.

De afgelopen twee nachten heb ik gedroomd dat jij weer hier was. Mij kwam helpen met schilderen en we jouw slaapkamer weer helemaal mooi gingen maken. Alsof je nooit weg bent geweest en ik weer helemaal op kon gaan in jouw knuffels. Ergens heel fijn, dat ik weer even kon voelen dat je er was en we gewoon weer samen het leven uit konden spelen.

Als wonderen zouden bestaan… Gelukkig is in dromen en series alles mogelijk.

De afgelopen weken heb ik wat struggles gehad over werk en het maken van keuzes. Een van je beste vriendinnetjes appte mij: ‘’En Mil ff om hulp vragen, dat helpt altijd.’’ 
En daar was je, weer even zo intens dichtbij. 

Mis je zo.
Kussie van je zussie xx

Laura

20 februari 2022