Juni
Het is al weer eind juli maar de maand juni zit nog steeds
in mijn lijf. Wat is juni toch een fijne maand. Vaak mooi weer, steeds meer bloeiende kleuren in onze tuin, de deur weer open om de zon ook binnen te verwelkomen. De zomer begint. Toch voelde het naarmate de maand vorderde als herfst in
mijn hart. Ik deed zo mijn best want er was genoeg te doen waarvan ik kon genieten. Maar 28 en 29 juni kwamen steeds dichterbij. Jordi zou 21 jaar worden op de dag dat hij sámen met Milou officieel volwassen had moeten worden. En de dag
daarna werd ik weer een jaar ouder. Dat had ik zo graag uitbundig willen vieren, het lukte me ook deze vierde keer niet dat zonder Milou te doen. Voorzichtig maakte ik plannen hoe we deze dagen door zouden gaan komen.
Chantal was daadkrachtiger. “Mam, ik wil voor 28 juni mijn ring hebben!”. Chantal wilde heel graag een ring, een ring met as van Milou. Dat wilde ze al heel lang. En ik ook. Maar ik kon me er steeds
niet toe zetten om actie te ondernemen. Zelfs nadat ik twee jaar geleden Arnold had ontmoet op een heel bijzonder feestje van een heel bijzonder lieve vriend van ons. Arnold Bakker is edelsmid en ik raakte met hem in gesprek. Meteen wist ik dat ik Arnold zou
vragen om de ringen te ontwerpen. Want Arnold is een kunstenaar met gevoel en liefde voor zijn vak. En ik had geen idee hoe mijn ring zou moeten worden.
Chantal wist precies
hoe ze haar ring wilde hebben. Op vrijdagmiddag na school stelde ze dat we nú actie zouden gaan ondernemen. Ook zij wilde naar Arnold en dat bleek een goede keus. Ik belde hem om te vragen wanneer we eventueel terecht konden. “Wanneer zouden jullie
willen komen?” Nou, eigenlijk nu! En dat kon. Arnold zijn atelier is gesitueerd in een kas bij Sluistuinen in Alkmaar. Laura ging met ons mee en samen liepen we het terrein op. Wat een heerlijke sfeer. Ik als planten en bloemen liefhebber,
voelde me meteen goed. Arnold nam alle tijd voor ons, want o wat was het heftig. Door haar tranen heen omschreef Chantal hoe ze haar ring wilde hebben. Ons dappere meisje, ik was zó trots op haar!
Toen ik vroeg of Arnold mijn ringen zou kunnen renoveren, wist ik opeens wat ik wilde. Ik draag mijn trouwring en drie geboorteringen, met voor alle vier de kinderen een diamantje daarin verwerkt. In de ring die ik van Emiel kreeg
na de geboorte van Jordi en Milou, zitten dus twee diamantjes. (die bleken overigens nep te zijn..). Ik vroeg of het zou kunnen dat onder één diamantje wat as verwerkt zou kunnen worden, dit bleek geen probleem. En de diamantjes zouden door echte
vervangen worden! Het blijft niet te bevatten waar je blij van kunt worden, maar ik was blij!
De volgende dag zouden we as brengen. Dat betekende dat de urn geopend moest worden.
Chantal en ik hebben dit samen gedaan. Dat kan alleen maar samen...
Na drie dagen belde Arnold, de ringen waren klaar. Laura had net haar rijbewijs gehaald dus zij reed! En
hoe! “MAM ONTSPAN!!” Oh ja, pffff...... laat los... laat los... Ze reed geweldig maar moest natuurlijk nog erg wennen aan de Twingo met z’n hoge koppeling ;-).
Arnold had andere opdrachten even uitgesteld want onze ringen waren ook voor hem heel bijzonder om te mogen maken. En daarbij de tranen van drie blonde dames... ga er maar aan staan! We zijn hem heel dankbaar want de ringen zijn zoals wij ze gewenst
hadden. Ze zitten als gegoten en zijn uniek in hun eenvoud!
Op 28 juni hebben we Jordi gefeliciteerd met zijn 21e verjaardag. Hij had wel vrij genomen maar ging het niet vieren. De eerste voetbaltraining had zijn voorkeur. De schat! ’s Ochtends zijn Ilanda, Cyrielle, Maxime, Annefleur, Laura en Chantal en ik naar het strand van
Egmond geweest. We hebben heerlijk geluncht, hebben frisse lucht gesnoven en zijn bovenal samen geweest. ’s Avonds om half 10 ging de achterdeur open. Jordi’s vrienden met een krat bier, want ik had geen boodschappen gedaan. Jordi was nog
aan het trainen maar je verjaardag zonder vrienden en vriendinnetje kon toch eigenlijk niet... That’s what friends are for!!
Op mijn verjaardag kwam mijn vader
koffie drinken. Zijn dochter was toch jarig! Ik was er blij om, want het was wel heel stil in huis. Hoe zeer ik me soms kan ergeren aan Facebookberichten, deze dag genoot ik van alle felicitaties op mijn tijdlijn! En de kaartjes in de brievenbus waren zo lief!
Gelukkig kwamen ’s avonds mijn lieve vriendinnetjes, Ilanda en mijn mama. Ik droeg mijn rode jurk en schoenen die ik van Ilanda had gekregen! Emiel verzorgde even de catering maar liet de dames al snel alleen. Het werd een heerlijke avond en ik
kon fijn mezelf zijn. Ik huilde, liet alles vallen maar kon ook weer lachen. Het werd laat, heel erg laat. En mijn ring... die glom...
Mijn ring,
Al 21 jaar om mijn vinger,
Twee diamantjes glimmen me tegemoet.
Mijn ring,
Oneindig zonder einde,
Hij staat me nog steeds goed.
Mijn ring,
Samen met drie andere,
Als symbool voor mijn gezin.
Mijn ring,
Gegoten in blinkend goud,
Geluk en blijdschap als begin.
Mijn ring,
Nu met verdriet verbonden,
Verdriet zo groot als ooit geluk.
Mijn ring,
Samen met drie andere,
Onze liefde gaat nooit meer stuk.
Hellen