I've got you under my skin
I have got you, deep in the heart of me
So deep in my heart that you're really a part of me
I've got you under my skin
Ik zou het blog van oktober 2016 zo opnieuw kunnen schrijven. Het is maar goed dat ik deze zojuist terug las, anders had er vandaag eenzelfde tekst gestaan. We zijn één
jaar verder, oktober is weer onder mijn huid gekropen. Zo voel ik dat. Er is geen ontkomen aan.
Oktober begon voor mij in Egypte. Ik was daar met een groep reisagenten om de
bestemming te ontdekken. We genoten van de mooie hotels, de indrukwekkende woestijn en de onwaarschijnlijk mooie onderwaterwereld van de Rode Zee. Ik heb weer leuke mensen ontmoet. De groep was groot genoeg om me redelijk anoniem op te stellen. Ik vermeed
té persoonlijke gesprekken, ik voelde continu dat mijn tranen hoog zaten. Met een aantal personen heb ik mijn verhaal wel gedeeld, gewoon omdat het zo liep en goed voelde.
En toen was ik weer thuis. Ik merkte dat oktober al volop gaande was. Zowel buiten in de tuin als binnen in huis. Het gaat ongemerkt, maar oktober kruipt bij ons allen onder de huid. We maken plannen voor 30 oktober. Dat gaat niet vanzelf, het is geen
feestje. Toch vinden we het belangrijk om samen te zijn en is het gelukt om invulling aan deze dag te gaan geven. Vijf jaar zonder Milou! Hoe is het mogelijk....
Afgelopen
dinsdag hebben Ilanda en ik ons symbolische pad door het leven vervolgd op het Noord-Hollandpad. Het eindpunt van het traject was Abcoude. We wisten dat we het AMC wel zouden gaan zien. Maar dat we kilometerslang het AMC in beeld hadden, dat was
bizar. En toen de bus richting Amsterdam ook nog het terrein van het AMC opreed, bleef oktober niet meer alleen ónder onze huid....
Hellen
NB: we hebben al veel mooie digitale foto’s voor Milou haar fotolijst mogen ontvangen. We zouden er nog veel meer
willen! Mail jouw foto's met Milou uiterlijk 25 oktober naar herinneringenaanmilou@hotmail.com , dank jullie wel xx