“ Wij kennen elkaar hè?”. We stonden dicht tegen elkaar aangepropt in de airportbus op Gran Canaria. We hadden uren vertraging gehad op Schiphol en allebei al gedacht elkaar te hebben gespot. Op de middelbare school zaten we bij elkaar
in de klas. We zaten niet in dezelfde vriendinnengroep omdat we heel andere types waren. Ik keek altijd op tegen Wilma. Ze was elke dag zeer modieus gekleed, had een prachtig figuur en een zeer vlotte babbel. Ook was ze heel goed in balsporten. Doodsbang was
ik als ik in de tegenpartij stond bij trefbal. Ik dook weg als ze op mij mikte. Wat een kracht had zij!
“Hellen toch?, hoe is het met je? Heb je kids?” Ja, die heb ik. Ik vertelde in die bus over ons gezin en over ons grote
verdriet. Ik had het bij de mededeling van vier kinderen kunnen laten, dat voelde echter niet goed. Het raakte Wilma meteen. Zij heeft twee dochters van dezelfde leeftijd. Ook Wilma kent verdriet. Ik had de pijn in haar ogen al herkend. Ze vertelde over haar
verlies van haar beste vriendin. Ik kende het trieste verhaal, niet wetende dat het Wilma aanging. Tijdens het wachten op onze koffers waren we nog intens in gesprek. Ondertussen hadden onze mannen zich ook voorgesteld en bleken elkaar te kennen van de voetbal
uit vroegere jaren . Toen de koffers waren gearriveerd wensten we elkaar een fijne vakantie en gingen ieder ons eigen weg.
Een paar dagen na de vakantie kwam ik Wilma tegen in het winkelcentrum! Net als ik had zij tijdens de vakantie vaak
over onze ontmoeting en elkaars verhalen nagedacht. Het had ons allebei niet losgelaten. Ik vertelde over dit blog en ze zou gaan lezen. Dat heeft ze gedaan! We liepen elkaar een paar weken later weer tegen het lijf. Spontaan omhelsden we elkaar. Ze had het
hele blog als een boek gelezen en was diep onder de indruk. Haar reactie emotioneerde mij. “Hellen, wat heb ik een bewondering voor jouw kracht!”
Het is nog steeds heel bijzonder als iemand zo oprecht geïnteresseerd is
in ons verhaal. En als dan die krachtige prachtige Wilma zo mooi reageert, dan ben ik niet meer dat bange meisje tijdens trefbal. Dan voel ik me krachtig en prachtig , net zoals Wilma….