Drie jaar geleden hebben we ook meegelopen met de Samenloop voor Hoop in Heerhugowaard. Wat zaten we toen nog diep in ons verse verdriet. Het was zeer indrukwekkend, mooi weer en ons team bestond uit familie en vrienden. Het
was een prachtig evenement en we hoorden er helaas bij, maar ik weet nog hoe Emiel en ik ons voelden op de maandagochtend... we waren kapot, intens kapot. We hadden zelfs twijfels of we hier wel goed aan hadden gedaan.
Dit jaar vond ik het extra spannend. Hoe zal het nu gaan? Vorig jaar heb ik het idee geopperd om toch weer mee te doen. Ik heb de vriendinnen van Milou gevraagd of ze mee wilden lopen. Er was geen twijfel, ze wilden meelopen
in Team Milou! Pubermeiden die inmiddels jonge vrouwen zijn geworden. Nog in opleiding of al volop aan het werk. Een aantal zie ik regelmatig, anderen minder vaak of niet. Team Milou bestond dit jaar uit vriendinnen, zusjes, nichtjes, vriendinnen van mij,
zus van mij en mama Hellen;). Jill en ik waren een superduo als Teamcaptains. De teamleden hebben heel veel wenslichten verkocht en mooie prijzen geregeld voor het Rad van Avontuur. We zijn onze donateurs en sponsors heel dankbaar, we hebben een mooi bedrag
opgehaald voor het KWF en 't Praethuys Alkmaar.
's Ochtends om 8.00uur bracht ik met Emiel en Jordi het Rad van Avontuur en de spullen voor de kraam naar het park. En wat zou Team
Milou
zijn zonder Julia, zij kwam met een fiets vol spullen de kraam aankleden! Mijn kracht ligt in de organisatie vooraf, hoe fijn is het als je tijdens het evenement andere krachten om je heen verzameld hebt. Want ook hier
geldt; je hoeft het allemaal niet alleen te doen! En dat is gebleken, wat een team!
Om 14uur begon de loop, velen waren al aanwezig. We liepen trots met het logo van Team Milou op
ons rug. Het deed me goed al die bekende gezichten te zien. Wat heeft Milou toch een fantastisch web met lieve mensen om zich heen verzameld. Ook hun verdriet was duidelijk aanwezig. Want wat wordt Milou nog altijd gemist!
Ook Bente wordt gemist door een ernstige vorm van ME. Hoe speciaal was het dat haar moeder Pauline en zus Ivanka uit naam van Bente meeliepen in de Samenloop voor Hoop. Hoop hebben we voor Bente, zij is aan het knokken om haar
leven weer terug te kunnen krijgen.
Tijdens de 24 uur werden bij de kraam de loten verkocht voor het Rad van Avontuur. Het doel van de Samenloop is natuurlijk om zoveel mogelijk geld
op het halen voor het KWF, geld voor Hoop. Heerlijk om het enthousiasme van het team te zien. Er zitten topverkopers tussen. Hoe geweldig was het dat ons team gesteund werd door zoveel andere mensen. Continu was er verse koffie en heerlijke appeltaart. Vriendinnen
van Laura (zij heeft ons vanuit Madrid gevolgd), hielpen mee met de verkoop. 's Avonds werd de kraam steeds gezelliger, vooral in de tent achter de kraam. Veel familie en vrienden van de teamleden toonden belangstelling. Jordi en zijn vrienden kwamen ons de
nacht door helpen. Dat was fijn, want de regen voelde nat en koud. Het was zo lief dat vriendinnen van Chantal om 2 uur 's nachts met haar meeliepen langs het prachtig verlichte parcours. En ja, de meeste lichten waren voor Milou.... Ilanda en ik liepen van
03.00 tot 04.00 uur. We waren heel verliefd toen Ruud en Emiel midden in de nacht ons op stonden te wachten.
Het hele weekend ben ik heen en weer geslingerd tussen zoveel emoties.
Ik heb zoveel mensen gesproken, mensen met mooie verhalen, mensen met vers verdriet. Ik heb oprecht gelachen, ik heb oprecht gehuild. Extra rondes liep ik met lieve mensen met intens verdriet. Met Serge heb ik op 'Dancing Queen' gedanst, speciaal voor ons
aangevraagd en gedraaid door DJ Twan. Kees en Marja brachten de soep volgens het lievelingsrecept van Milou. Judith liep met me mee en hoe geweldig was het dat zondagochtend Dirk met ons meeliep. Heerlijk omarmd haalden we herinneringen op over 'Het mooiste
meisje van de klas' en praatten we bij over het hier en nu. En ondertussen liep Team Milou haar rondes, werden de loten verkocht en de prijzen door Mariëlle en Ruud verloot.... De laatste ronde liepen we met veel teamleden. Net als drie jaar geleden maakte
het veel indruk. Stoere jongens langs de lijn toonden hun emoties, bloemen werden uitgereikt, het applaus was voor iedereen...
Het was een
zeer indrukwekkend evenement, het weer was goed ondanks de regen op zaterdagavond. Ons Team was geweldig en hartverwarmend. Maar maandagochtend was ik kapot, intens kapot door alle emoties: zoveel liefde, zoveel verdriet. Zoals Annefleur ook schrijft: Milou
voelde zó dichtbij maar o zo ver weg. Toch hoorden we er ook dit jaar weer bij..
mama Hellen