Tijd heelt niet alle wonden,
Dat zou een wonder zijn.
De klok
tikt gestadig voort,
Met elke dag opnieuw de pijn.
Milou is niet meer in ons midden,
Het leven moet nu zonder haar.
Niet meer compleet de dagen door,
Na vijf jaren blijft het zwaar.
30 oktober: op de kalender staat
‘Milou waar ben je nou??’
Niemand die begrijpen kan,
Hoe
wij verder gaan zonder jou.
School, werk, huis en tuin,
Feestje? Ja wij gaan wel hoor!
Naar de kapper en de sport,
Want alles groeit maar door.
In onze verhalen nemen wij Milou mee,
Ze hoort zo bij ons gezin.
De tijd is voor haar stil gaan staan,
Maar in onze toekomst staat Milou middenin.
Ik hoor haar stem die mij zegt:
‘Mam, dát is geweest,
Kijk
vooruit en ga ervoor,
Het leven is één groot feest!’
Als het nog geen tijd is,
En het feest toch ten einde is,
Dan kruip ik even heel diep weg,
Om te voelen dat ik Milou zo mis...
Hellen