Milou hield enorm van het leven. Ze kon oprecht het leven vieren, zeker vanaf haar middelbare schooltijd. Toen leerde zij haar echte vrienden en vriendinnen kennen. Met hen had ze vrijwel altijd lol. Bij hen voelde ze zich zoals ze zijn wilde, dat straalde
ze uit met al haar energie. Natuurlijk kon ze ook chagrijnig lang in bed blijven of languit op de bank liggen te balen omdat ze gewoonweg nergens zin in had. Maar met haar vrienden was ze vrolijk en kon ze gieren van het lachen. Nog kan ik die lach horen,
ik heb daar geen filmpje voor nodig. Als ik naar bepaalde foto’s kijk hoor ik haar stem en vooral haar aanstekelijke lach. Ik weet zeker dat vriendinnen dat ook nog kunnen!
De zaterdagavonden waren bedoeld om feest te vieren. Gelukkig
kon je in die tijd nog als 15jarige naar feesten in de kroeg. En ja, ze dronk ook alcohol maar vaak ijsthee zonder prik. Op haar zestiende werd ze ziek. Als ze niet té ziek was en de behandeling het toeliet ging ze toch uit. Natuurlijk maakte
ik me dan zorgen maar ik gunde haar lol en plezier.
Nog steeds zijn de zaterdagavonden bedoeld om feest te vieren. Tijdens de intelligente lockdown ging dat niet lukken. Net als velen waren ook onze kinderen thuis. Er was niks te beleven
omdat het simpel gezegd niet mocht. Gelaten gingen ze met de situatie om, relativeren kunnen ze als geen ander. Alhoewel een online bingo heel grappig is (foto), is dat na twee keer ook geen uitdaging meer. Inmiddels plannen ze weer gezellige avonden met hun
vrienden en vriendinnen. Aan een keukentafel of in een veranda met de borrel op tafel. Je wilt toch wat als je zo jong bent!
Afgelopen zaterdag was het weer als vanouds. Als het na een komen en gaan van jongelui weer rustig is in huis,
kijk ik naar Milou’s foto. Een brandend kaarsje is alles wat haar zaterdagavond op kan fleuren. Ik word onrustig en voel mijn diepe verdriet om wat Milou allemaal moet missen. Als ik de hal inloop ruik ik Milou’s vertrouwde luchtje. Dat hebben
we altijd in huis. Vanavond heeft Chantal het gebruikt. Ik snuif de geur diep op en sluit mijn ogen. Heel even doe ik alsof ook Milou vanavond het leven weer viert…
Hellen