Jordi is al beneden want hij gaat zo naar zijn werk. Ik loop de trap af en zet het welbekende verjaardagslied
in. “Er is er één jarig ...” Hoera hoera komt later pas. Dat ene woord dreunt bij me naar binnen. Want alleen Jordi is vandaag jarig. Er is er maar één jarig. We vieren voor de vijfde! keer zijn verjaardag zonder Milou.
Het gaat nooit wennen. Ik knuffel mijn mooie grote zoon en de woorden die we niet uitspreken, zeggen alles voor vandaag. Van Chrisje heeft hij al een prachtig cadeau gekregen en zo begint deze dag, Jordi’s verjaardag. Bij Milou branden kaarsjes,
heel veel kaarsjes, de hele dag.
Ik was de afgelopen weken al erg onrustig. Ik vulde mijn dagen met afspraken en uitjes. Leuke dingen, waar ik gelukkig weer
van kan genieten. Af en toe kwam deze dag ter sprake. Want hoe gaan we die invullen? Jordi mag het zeggen. Tot zijn 18e heeft hij dat altijd aan Milou overgelaten. Jordi
vond alles prima. Zonder Milou was het moeilijk. Sowieso omdat hij het opeens zelf moest regelen, èn het blij-zijn-om-jarig-te-zijn-gevoel was er niet. Het zijn ingewikkelde emoties voor ons allemaal.
Maar dit keer heeft Jordi er zin in. Vanavond komen zijn vrienden en weer of geen weer, de barbecue gaat aan. En samen proosten we op Milou, en samen proosten we op het leven. Want er is er één jarig.....
hoera hoera.
Hellen.